Het grappige is, je denkt dat je zo goed bezig bent. Een zomer lang klachtenvrij, genoten van het zomerweer, de kinderen, het leven. Hoera voor het AIP, waarin mijn oplossing leek te liggen. Maar de zomer liep ten einde, kinderen moesten weer naar school/peuterspeelzaal/clubjes/afspraken, de dreumes naderde de twee-is-nee- en de ikke-zelluf-doen-fase (need I say more?!), het weer sloeg om. En daar kreeg ik, vanuit het niets, in alle hevigheid een stapel klachten: migraine, buikpijn, infecties, down voelen, slecht slapen, moe moe moe en eczeem in een vorm en mate die ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik raakte er lichtelijk van in paniek. Hoe kon dit?! Ondanks mijn gezonde eetwijze?! Ondanks dat ik zo mijn best deed?! Waarom was het gezonde eten blijkbaar niet genoeg?! En daar begon de zoektocht….
Huisarts en dermatoloog schreven ter vermindering van de acute klachten antibioticakuren en zware corticosteroïde zalven voor. Die hielpen inderdaad in eerste instantie de symptomen tot bedaren te brengen, maar zorgden ook voor nog meer onrust in het systeem: zowel van antibiotica als van corticosteroïden is bekend dat ze een (zeer) slechte invloed op (onder meer) de darmen hebben. Antibiotica doden behalve de bad guys ook de good guys, zodat er ruimte ontstaat voor overgroei in je darmen van bacteriën waarvan je er nou juist niet teveel wilt hebben. Corticosteroïden kunnen ongeveer hetzelfde effect hebben en maken bovendien de huid dunner - iets wat niet fijn is als je al last hebt van je huid… Dweilen met de kraam open, zeg maar.
Ik dacht vervolgens een oplossing te vinden in het (begeleid) slikken van supplementen, maar ook dat had juist een averechts effect: iets met een systeem dat zo zwak en in de war was, dat het van iedere toevoeging op tilt leek te slaan :-(… Dus…???
Dus: terug naar de basis. Naast dieet is een aantal andere factoren onontbeerlijk om aan te pakken voor een goede gezondheid. Factoren waarvan ik dacht dat die bij mij wel goed zaten; niets bleek minder waar. Eva Witsel schreef er onlangs nog een leuke blog over: Waar begin ik met het verbeteren van mijn gezondheid? En dus ging ik bij mezelf te rade. Wat ging er mis? En wat valt er nog te verbeteren?
De eerste stap: zonlicht. Ik geef het maar eerlijk toe: ik ben nogal een koukleum. En ben dus in de herfst en winter gewoon niet zo graag buiten; verlangend wacht ik op het verwarmende lentezonnetje. En daar ben ik dan niet meer uit weg te slaan ;-). Met het omslaan van het weer in oktober was dus sun-exposure een van de dingen die drastisch verminderde. Ik probeer wel alle dagen in ieder geval even buiten te zijn; op doordeweekse dagen lukt dat aardig met alle tochtjes naar school en peuterspeelzaal. Maar in het weekend, als er geen specifieke reden is om naar buiten te gaan, schiet dat er nog wel eens bij in. Oh ja, ik zit wel graag te lezen op mijn favoriete zonnige plekje op de vensterbank boven de verwarming; zou dat ook tellen ;-)?
Stap twee: slaap. Tja, wat zal ik daar nou over zeggen ;-)? Twee peuters in huis, need I say more?! Nog altijd niet bepaald een garantie voor rustige nachten…wat ik wel nog kon verbeteren, waren ontspanning 's avonds en op tijd naar bed. En dus sluit ik tegenwoordig (meestal ;-)) na 20.30 uur de computer af, lees nog een half uurtje een boek en vertrek rond 21.00 uur naar de slaapkamer. Ongezellig? Misschien. Wel fijn voor mijn gezondheid in ieder geval, want ik merk dat de extra uurtjes slaap direct een positieve invloed hebben.
Dan stap drie: stress. Ik schreef het al eerder, maar hé, zijn we niet allemaal meester in het wegstoppen van minder leuke kanten van onszelf? Ik ben niet erg stressbestendig. Van het minste of geringste heb ik stress. En daarvan raakt mijn lijf telkens weer in de war. Tel daar bij op dat ik te lang veel te weinig tijd nam voor ontspanning, voor mezelf, voor leuke dingen waarvan ik kon opladen... Want niet werken en lekker thuis met de kinderen klinkt heel ontspannen en weinig stressvol, maar niets is minder waar. Ook mama's hebben soms een vrije dag nodig ;-). Onlangs las ik een heel herkenbaar en leuk geschreven artikel op Kiind.nl: Dagen zonder hondenpoep. Dat dus, die dagen, en dan over een langere periode (had ik die twee-is-nee-fase al genoemd? Oh ja en de aanwezigheid van een bijna-kleuter die heel hard aan school toe is?) Geen factoren waar zo 1-2-3 iets aan te veranderen was, maar ik had natuurlijk wel iets beter voor mezelf kunnen zorgen door meer tijd te maken voor ontspanning en opladen... Het feit dat er vervolgens vanalles in mijn lijf gebeurde waar ik kennelijk geen invloed op had, vergrootte de stress alleen maar. Langzaam heb ik de afgelopen maanden geleerd te herkennen wat stress bij mij veroorzaakt, wat ik dan voel. Langzaam heb ik ook geleerd mijn grenzen af te tasten, hulp te vragen en nee te zeggen. Vaker te kiezen voor wat ik wil, binnen wat ik aan kan. Zo min mogelijk dingen meer te doen omdat ik vind dat ik ze zou moeten doen, of omdat (ik denk dat) anderen vinden dat ik het moet doen. Langzaam ontdekte ik ook dingen die mij helpen te ontspannen en waarvan ik energie krijg. Nooit te oud om te leren hè ;-)!
Inmiddels gaat de twee-is-nee-peuter naar de peuterspeelzaal; momenten die ik gebruik om op te laden. Mediteren, een boek lezen, muziek luisteren, gewoon maar wat aanrommelen, gedachtenlijntjes volgen, lekker surfen op het net en niet te vergeten blogposts schrijven; al die dingen doen waar je gewoon niet aan toe komt met hele dagen een of meer kinderen om je heen. Ik knap er enorm van op ;-)!
De vierde stap, het dieet, ja dat is inmiddels wel onder controle. De twee dingen die ik dacht succesvol geherintroduceerd te hebben in mijn AIP-dieet (ei en cacao), bleken voor mij na een test zwaar allergeen te zijn. Jammer dat ik daar geen acute signalen van kreeg; daardoor kon het zich langzaam opbouwen tot een moment waarop het, samen met een toename van stress, veel minder buiten zijn en veel minder bewegen, ineens teveel van het goede was. Inmiddels heb ik deze voedingsmiddelen weer geschrapt en eet ik al een paar maanden weer heel strikt volgens AIP. Dit vanuit de gedachte dat ik hiermee in ieder geval geen verdere schade aan mijn lichaam toebreng (hoewel ik regelmatig denk: laat ook maar zitten allemaal, want wat helpt het?!); ik heb uiteindelijk alle voedingsmiddelen die het AIP uitsluit laten testen en blijk op allemaal allergisch te reageren. Stuk voor stuk. Dat maakt het strikte dieet dan toch weer een stukje makkelijker vol te houden…
Stap vijf is meer bewegen. Met kleine kinderen in huis en op school beweeg ik eigenlijk al aardig wat. Dagelijkse tripjes naar school, peuterspeelzaal, clubjes en afspraken doen we zoveel mogelijk op de fiets of lopend. De hele lente en zomer maakte ik regelmatig wandelingen of fietstochten met de dreumes. Heerlijk samen buiten in het zonnetje. Tot het weer omsloeg; toen sloeg ook mijn hoeveelheid lichaamsbeweging om. De verkeerde kant op welteverstaan. Onlangs heb ik geprobeerd om wandelen als regelmatige bezigheid weer op te pakken. Hoewel ik wandelen heerlijk vind en me er ondanks de kou prima toe kon zetten, heb ik gemerkt dat het me op dit moment teveel energie kost om een paar keer per week een flinke wandeling te maken. Ik voelde me er eigenlijk alleen maar slechter door. Bewegen kan dus ook lichamelijke stress opleveren; ook dat is een vorm van stress die niet goed voor je is. Meer bewegen staat voor mij nu even op een laag pitje, tot ik er een passende modus voor heb bedacht. Of totdat het lente is ;-).
De laatste stap tot slot: het detoxen. Dan denk je al gauw aan sapkuurtjes en het gebruiken van allerlei detoxproducten, maar het kan ook veel simpeler: denk eens aan het vervangen van je dagelijkse verzorgingsproducten door producten zonder schadelijke toevoegingen (deze vind je bijvoorbeeld bij Puur Mieke), aan het gebruiken van natuurlijke schoonmaakmiddelen in huis, aan het toevoegen van lever aan je dieet (het eten van lever (biologisch, grasgevoerd) ondersteunt de werking van je eigen lever, die een grote rol speelt bij het verwerken van gifstoffen), aan het nemen van een detox-bad met appelciderazijn, baking soda of een ander detox-badzout. Ook hier ben ik al goed op weg.
En nu?? Helaas gaat het ondanks het aanpakken van deze factoren, niet instant beter. De symptomen blijven af en toe opleven, maar wel in mindere mate. Waarschijnlijk heeft het tijd nodig om helemaal te herstellen van deze dip. Zo lang de oplevingen minder hevig blijven worden, ga ik er van uit dat ik op de goede weg zit. Ik vermoed zomaar dat de lente veel goed gaat doen. Ik heb leuke plannen, dingen om naar uit te kijken. Dat geeft ook weer energie. Dus: zonnetje, kom maar op. Ik ben helemaal klaar met deze winter. Keep you posted!
De vierde stap, het dieet, ja dat is inmiddels wel onder controle. De twee dingen die ik dacht succesvol geherintroduceerd te hebben in mijn AIP-dieet (ei en cacao), bleken voor mij na een test zwaar allergeen te zijn. Jammer dat ik daar geen acute signalen van kreeg; daardoor kon het zich langzaam opbouwen tot een moment waarop het, samen met een toename van stress, veel minder buiten zijn en veel minder bewegen, ineens teveel van het goede was. Inmiddels heb ik deze voedingsmiddelen weer geschrapt en eet ik al een paar maanden weer heel strikt volgens AIP. Dit vanuit de gedachte dat ik hiermee in ieder geval geen verdere schade aan mijn lichaam toebreng (hoewel ik regelmatig denk: laat ook maar zitten allemaal, want wat helpt het?!); ik heb uiteindelijk alle voedingsmiddelen die het AIP uitsluit laten testen en blijk op allemaal allergisch te reageren. Stuk voor stuk. Dat maakt het strikte dieet dan toch weer een stukje makkelijker vol te houden…
Stap vijf is meer bewegen. Met kleine kinderen in huis en op school beweeg ik eigenlijk al aardig wat. Dagelijkse tripjes naar school, peuterspeelzaal, clubjes en afspraken doen we zoveel mogelijk op de fiets of lopend. De hele lente en zomer maakte ik regelmatig wandelingen of fietstochten met de dreumes. Heerlijk samen buiten in het zonnetje. Tot het weer omsloeg; toen sloeg ook mijn hoeveelheid lichaamsbeweging om. De verkeerde kant op welteverstaan. Onlangs heb ik geprobeerd om wandelen als regelmatige bezigheid weer op te pakken. Hoewel ik wandelen heerlijk vind en me er ondanks de kou prima toe kon zetten, heb ik gemerkt dat het me op dit moment teveel energie kost om een paar keer per week een flinke wandeling te maken. Ik voelde me er eigenlijk alleen maar slechter door. Bewegen kan dus ook lichamelijke stress opleveren; ook dat is een vorm van stress die niet goed voor je is. Meer bewegen staat voor mij nu even op een laag pitje, tot ik er een passende modus voor heb bedacht. Of totdat het lente is ;-).
De laatste stap tot slot: het detoxen. Dan denk je al gauw aan sapkuurtjes en het gebruiken van allerlei detoxproducten, maar het kan ook veel simpeler: denk eens aan het vervangen van je dagelijkse verzorgingsproducten door producten zonder schadelijke toevoegingen (deze vind je bijvoorbeeld bij Puur Mieke), aan het gebruiken van natuurlijke schoonmaakmiddelen in huis, aan het toevoegen van lever aan je dieet (het eten van lever (biologisch, grasgevoerd) ondersteunt de werking van je eigen lever, die een grote rol speelt bij het verwerken van gifstoffen), aan het nemen van een detox-bad met appelciderazijn, baking soda of een ander detox-badzout. Ook hier ben ik al goed op weg.
En nu?? Helaas gaat het ondanks het aanpakken van deze factoren, niet instant beter. De symptomen blijven af en toe opleven, maar wel in mindere mate. Waarschijnlijk heeft het tijd nodig om helemaal te herstellen van deze dip. Zo lang de oplevingen minder hevig blijven worden, ga ik er van uit dat ik op de goede weg zit. Ik vermoed zomaar dat de lente veel goed gaat doen. Ik heb leuke plannen, dingen om naar uit te kijken. Dat geeft ook weer energie. Dus: zonnetje, kom maar op. Ik ben helemaal klaar met deze winter. Keep you posted!
