Kinderen en (h)eerlijk eten

Zo leuk, ik werd door Eva Witsel gevraagd om deze week mee te doen aan de bloghop ‘Paleo voor kinderen’ die zij organiseert. Aangezien haar vraag precies op een moment kwam waarop ik me aan het bezinnen was hoe de kinderen mee te krijgen in mijn experimenten, liet ik me dat geen twee keer vragen ;-). Eva publiceert deze week iedere dag een blog in het thema kinderen. Goed leesvoer voor wie ook overweegt om de kinderen van meer gezonde voeding te voorzien! Daarnaast worden er diverse gastblogs gepubliceerd in dit thema. Via de knoppen ‘vorige blog’ en ‘volgende blog’, zoals onderaan mijn verhaal, kan je vooruit en terug ‘hoppen’ naar de verschillende blogs. Op de website van Eva vind je ook alle links terug. Handig!

Want wat is dat toch met kinderen en omschakelen naar een ander voedingspatroon? Voor onszelf weten we dondersgoed wat gezond is en wat niet. Dus weten we dat ook wel voor onze kinderen. En we willen onze kinderen uiteraard het beste meegeven, toch? Zelf stappen we met meer of minder moeite over op ander eten. Maar waarom is het dan toch zo ingewikkeld om de kinderen mee te krijgen? Ik eet inmiddels een maand of 7 “anders” of “oer” zoals mijn oudste dochter (7) het noemt. In die maanden heb ik meermaals nagedacht over het introduceren van “ander” (Paleo) eten bij de kinderen en dan met name mijn oudste dochter en zoon (3). Mijn jongste dochter (1) is al behoorlijk Paleo; vanaf het moment dat zij vaste voeding kreeg heb ik haar meegenomen in mijn experimenten en dus hoef ik haar geen boterhammen-met-hagelslag af te wennen (hoewel ze die erg lekker vindt overigens :-) ). Maar goed, steeds vond ik wel weer een excuus om de hobbel niet te nemen. Want eerlijk, het voelt alsof ik ze iets ga afpakken. Iets wat ze gewend zijn. Iets wat ze lekker vinden (zoals daar is (niet limitatief opgesomd :-) ): brood, hagelslag, koekjes, ontbijtkoek, soepstengels, snoep, chips, enzovoorts). Dan heb ik het vooral over ontbijt, lunch en tussendoortjes, want het avondeten is (voor zover dat überhaupt wordt genuttigd door de diverse gezinsleden) al Paleo, AIP-proof zelfs (en nee daar lijdt niemand onder). Op hier en daar een kipburgertje na, maar die schijnen prima de paleoficeren te zijn (niet dat de eerste poging daartoe succesvol was, maar we blijven proberen...). 

Waar ik voor mezelf cold turkey meteen de lastige weg in ben geslagen, voelt dat toch niet goed om met de kinderen ook te doen. Ik vermoed dat bergen protest mij ten deel zullen vallen, en nee, daar ben ik niet tegen bestand. Echt niet. (Watje). Hoe dan wel? Na lang wikken en wegen heb ik de meivakantie tot Project Anders Leren Eten bestempeld. Een meivakantie-challenge :-)! Waarbij ik de kinderen niet direct hun vertrouwde voedingsmiddelen wil afnemen, maar (tip van Eva) ze vooral veel nieuwe dingen wil aanbieden naast hun vertrouwde eten. Om te laten zien dat “oer” behalve anders (en dus een beetje gek, want wat de boer niet kent....), ook heel leuk en lekker is. De afgelopen weken heb ik een stapel kids-proof recepten verzameld (zie ook mijn Pinterest bord 'lekker gezond voor kids'): van verantwoorde pannenkoeken tot zandkoekjes tot pizza. Vervolgens ingrediëntenlijstjes gemaakt, bestellingen geplaatst en boodschappen gedaan. De koelkast en voorraadkast gevuld; ook dat kon geen excuus meer zijn. En dus gingen we aan de slag! Op zondag bakte ik alvast een enorme berg kleine boekweitpannekoekjes, zodat ik ze maandag op een feestelijk ontbijt kon trakteren. Dat viel in goede aarde. Zoonlief wilde er superonverantwoorde poedersuiker op; in het kader van alles-op-z’n-tijd heb ik hem maar laten begaan. Dochterlief ging meteen in de weer met honing en agavesiroop in plaats van suiker. Dan moest het ook meteen helemaal verantwoord :-)! En zo ging het de rest van de week ongeveer ook. Mijn dochter vindt het allemaal wel interessant, vooral het aspect gezond-en-ook-nog-eens-heel-lekker, proeft, laat zich verrassen en geeft ongezouten commentaar. Zoonlief bekijkt het allemaal met argusogen, proeft hier en daar een hapje om dan te besluiten dat hij toch liever die boterham met hagelslag wil. So be it. Het is nou eenmaal altijd al een lastige eter geweest en z’n leeftijd werkt ook niet erg mee. Als z’n zus zich nou zo voorbeeldig blijft gedragen, neemt ie daar hopelijk ooit nog eens het goede voorbeeld aan.... Het grootste compliment kwam overigens gisteravond, uit onverwachte hoek (van mijn driejarige), bijna onverstaanbaar met een mond vol zelfgemaakte kipnugget: “mama, dit is heerlijk!” :-)!!! Het hapje is (om onduidelijke redenen, ze waren blauw noch rood) ‘spidermankipnugget’ gedoopt. Het moge duidelijk zijn waar zoonlief fan van is ;-). En het moge duidelijk zijn wat hier vaker op het menu zal staan :-). 

Hoe nu verder? De vakantie duurt nog een kleine week, dus wij gaan lekker verder op de ingeslagen weg. En na de vakantie? Dan houden we dit hopelijk lekker vol! De kinderen lunchen allemaal thuis, dus dat zal geen probleem zijn. En als de oudste eens met een vriendinnetje mee wil eten, dan ben ik de laatste die daar moeilijk over zal doen. Zo lang ze niet 5 middagen buiten de deur gaat lunchen ;-). De drie-uurtjes thuis zijn voortaan ook Paleo-proof. Speelt ze “uit”? Ook geen enkel probleem. Traktaties op school en peuterspeelzaal? Lekker aan mee doen! Ik ga de kinderen niets verbieden te eten, dat gaat ongelofelijk tegen mijn gevoel in en werkt denk ik eerder averechts. Wel hoop ik dat ze bij ons thuis leren wat ik verantwoorde keuzes vind en waarom. Zodat ze uiteindelijk ook zelf verantwoord zullen kiezen, als de tijd daar is. Tot die tijd experimenteren wij lekker verder. Gezellig, leuk en lekker!

Wil je onze avonturen op het gebied van (h)eerlijk eten meebeleven? Volg dan mijn blog op heerlijkovereten.blogspot.nl en volg (H)eerlijk over eten op Facebook!